Стихи на чукотском. Кэлиңэвқэй.
Антонина Кымъытваал.
Гынан вэчьым гэмо гыым,
Кэлиңэвқэй, мургинэйгыт?
О’тчой энмэч вагыргийңын
Ынңин урэй йықунтэтгьи…
Чамъам игыт нъинэлкылын
Ыммэмэйгым, нымэйңгым.
Қынур гыыт мыгнынныльу
Ымыльо вай гэнъэлмури.
Қыкэтьогын ңээккэқэй –
Увлылельын, у’мкыттэлльэн,
Ваамръома ампамъята
Пыючитык гэйгулетлин.
Гынан а’тав гъэйңэльэтэ:
«Ынкъам қымэл эмрэтъылңэ!
Памъят ытръэч, ынкъам қымэл
Апамъяка раляйвыңңо!»
Ңээккэқэй омкыткынык
Равакъогьа, ратэргатгъа:
«Лыгэрақыл памъят гыто.
Ынывъюрык увик ынин!»
Қытлыги ңан ынкы гынан
Гэтэнкэвңэ чимгъут мургин,
Увикит-ым нымытвакэн –
Таңытльамэл лыги гынан…
Калерақай ныппылюқин,
Қыкэтъогын, умкычыку…
Мурык ынкы яралгийңо
Ытлён нитқин э’рыкут ңан…
Ынңэнрайпы винвыт мургин,
Чимгъут ымы гамголенат.
Кэйвэ эты энакэтьой?
Омкыткынык инъыльульын
Ңээккэқэй қыкэтьогын.